ليندا خود را قانع كرده بود كه اين كار دخترش انگيزه اي گذرا داشته و ديگر تكرار نخواهد شد ولي آلن ، پدر برايان مي دانست كه بيماري رواني يك مشكل پنهان است كه به زودي آشكار خواهد شد.
تجربه داشتن برادر و پسر عموي شيزوفرنيك كه بالاخره دست به خودكشي زده بودند. آلن را برآن داشت كه موضوع را پي گيري كند . برايان تحت معالجه قرار گرفت.
پس از چهار سال معالجه مداوم و مصرف داروهاي ضد افسردگي به حال عادي بازگشت . اكنون برايان جزو دانشجويان ممتاز دانشگاه جيمز مديسون است و باعث افتخار والدين خود شده است.
برايان يكي از خوش شانس ها بوده است.
تعداد بي شماري ، نزديك به 3/2 ميليون نوجوان مبتلا به افسردگي هستند و هيچ كمكي دريافت نمي كنند.
محققين مؤسسه بين المللي بهداشت رواني در آمريكا(HIMH) معتقدند كه عوارض افسردگي در حدود 8 درصد از نوجوانان و 2 درصد از كودكان «‌حتي در سنين 4 سالگي » مشهود است و اثار ناشي از آمار بالاي طلاق، فشارهاي اجتماعي و هر چه دشوارتر شدن دروس دانشگاهي ،‌همه روزه كودكان و نوجوانان بيشتري را به سوي اين بيماري سوق مي دهد.
بيست سال پيش از اين پزشكان ، افسردگي را بيماري بزرگسالان مي دانستند و معتقد بودند كه حساسيت و طغيانگري در سنين نوجواني دوره اي موقت وگذرا دارد اما امروزه دانشمندان دريافته اند كه طولاني شدن اين دوره مقدمه بروز مشكلات جدي تري است.
نوجوانان افسرده با مشكلاتي چون افت تحصيلي ، انزوا ، بي بندو باري جنسي، خوددرماني با مواد مخدر يا حتي خودكشي مواجه است.
طبق آمار خودكشي سومين علت مرگ در ميان افراد 15 تا 24 سال است. اگر افسردگي در سنين پايين درمان نشود زمينه افسردگي هاي دو قطبي و اختلالات شخصيتي را در بزرگسالي فراهم مي‌كند. اخيراًٍ شيوه هاي درماني مؤثري مانند تجويز دارو، گفت و گو درماني يا شيوه هاي توأم در دوره هاي كوتاه مدت يا طولاني مدت براي درمان افسردگي به كار گرفته شده است ولي اين روشها تنها درباره 60 درصد از موارد مطالعه شده موفقيت آميز بوده است.
طبق آمار بسياري از بيماران ظرف مدت يك سال پس از توقف درمان دوباره به افسردگي مبتلا شده اند. كمتز از يك پنجم نوجوانان افسرده در موقعيت درمان قرار مي گيرند. طبق نظر دكتر گول روانپزشك كودك والدين هميشه فكر مي كنند كه رفتار فرزند خود طبيعي و مربوط به سن و سالش است و همه نوجوانان دمدمي مزاج ،‌بي حوصله، پرخاشگر و حساس هستند.
ولي وي معتقد است كه يك نوجوان در حالت طبيعي پيش از آنكه بي دليل پرخاشگري كند بايد شاد و سرحال باشد. افسردگي در ميان جوانان دانشگاهي با ناراحتي هاي جسماني مانند خستگي مزمن، اشتباه گرفته مي شود. جاناتان هاينس 13 ساله ساكن سنت آنتونيو به دليل شرايط خاص زندگي اش در مسير خطرناكي قرار گرفت .
او و والدين معتادش بي خانمان بودند . بي خانماني خود عامل اصلي افسردگي است. جاناتان براي بقا به هر كاري دست مي زند:
فروش مواد مخدر و دزدي از خانه ها و اتومبيل ها. اما زندگي او در زندان متحول مي شود. در سال 1999 ،‌والدينش كه در آن زمان اعتياد را ترك كرده بودند، او را تشويق كردند از مراجع مربوط تقاضاي كمك كند.
او نيز در حالي كه تحت تأثير ماري جوانا بود خود را به پليس معرفي كرد. در دارالتأديب جاناتان توسط داروهاي ضد افسردگي تحت درمان قرار گرفت و اكنون پس از گذشت 5 سال مشغول به كار است و در كنار خانواده اش زندگي مي كند.
در مورد جاناتان مي توان گفت كه حوادث اسف بار زندگي او را به سوي بيماري سوق داده است ولي عوامل بيماري زا هميشه آشكار نيستند .
ترشحات هورموني دوران بلوغ كه تأثير مستقيم روي حالات فرد دارد و يا تغيير ساختار مغزي شخص از عواملي هستند كه ممكن است در بروز بيماري افسردگي مؤثر باشند.
دكتر هارولد كوپل ويز معتقد است طي دوران نوجواني سلولهاي خاكستري مغز به تدريج تصفيه مي شوند به اين معنا كه بخش هاي استفاده نشده سلولهاي مغز پاك شده و فضاي مناسبي را براي فرد در بزرگسالي فراهم مي كند تا بتواند بر روي مطالب تمركز داشته و آنها را عميق تر درك كند. هنوز كاملاً روشن نشده است كه ارتباطي بين اين فعاليت مغزي و افسردگي وجود داشته باشد ولي به گفته دكتر كوپل ويز، عمل تصفيه مغز بين سنين 14 تا 17 سالگي صورت مي گيرد يعني زماني كه ميزان اختلالات روانين به طور مشخص و بسيار زياد بالا مي رود. كوپل ويز اضافه مي‌كند كه افسردگي در ميان بزرگسالان با افسردگي در نوجوانان متفاوت است.
نوجوان افسرده نسبت به محيط واكنش نشان مي دهد و در مقايسه با بزرگسال افسرده انعطاف پذيرتر است به اين معنا كه بزرگسال افسرده انعطاف پذيرتر است، به اين معنا كه بزرگسال افسرده حتي در ميهماني ها و محيط هاي شادتر همچنان افسرده است ولي يك نوجوان افسرده در چنين فضايي خوي مي گذراند و وقتي به خانه باز مي گردد، در تنهايي خود دوباره به حالت افسردگي فرو مي‌رود.
اما آيا افسردگي بيماري است يا فرد افسرده را مي توان تنها بي خوصله دانست. به عقيده روانپزشكان والدين بايد به عادت نوجوان خود اعم از خوردن، خوابيدن، روابط اجتماعي و غيره توجه داشته باشند و با مشاهده تغييرات طولاني مدت در اين عادات به مشاور مراجعه كنند.
علائمي كه مي توانند نشانه بروز افسردگي باشند عبارتند از:
ناراحتي هاي جسماني نا مشخص مانند سردرد غيبت از مدرسه يا افت تحصيلي فرياد زدن و گريه كردن به صورت دوره اي بي علاقه شدن به دوستان بي تفاوتي حساسيت بيش از حد نسبت به شكست و پذيرفته نشدن
منبع: بنياد انديشه اسلامي

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: